Reisverslag Seychellen 2017
Bij de voorbereiding van onze reizen nemen wij best vaak reisverslagen van anderen op het Internet door zodat we telkens weer nieuwe ideeën opdoen. Misschien is dit reisverslag behulpzaam bij jouw aankomende reis naar de Seychellen. Wij waren iedere dag opnieuw weer verrast door de contrasten tussen de zee en het groene oerwoud op de eilanden die terecht een ware oase van rust en tropische schoonheid genoemd mogen worden. Wil je ook afreizen naar De Seychellen en zoek je nog informatie? Dan kun je hier wellicht nog ideeën opdoen.
Welkom op de Seychellen reispagina van Dustytours.
Reisverslag 18 dagen Islandhoppen Seychellen.
Wij wensen je veel lees- en kijkplezier. Reageren op het verslag of vragen stellen kun je doen door via onze contactpagina een berichtje te sturen. Je kunt ook een reactie achterlaten in ons gastenboek wat we erg op prijs stellen. In dit verslag staan kleine foto's bij het besproken onderwerp maar je kunt natuurlijk ons fotoalbum bekijken voor de foto's op grootformaat. Wellicht word je door dit reisverslag net zo enthousiast als wij dat zijn geworden na een bezoek aan deze bijzondere bestemming!
De laatste jaren waren onze reizen gericht op bestemmingen wat dichter bij huis en het was daarom na de kou van IJsland en Scandinavië weer eens de hoogste tijd voor een echte tropische bestemming. De verrassing was dan ook groot toen Anita de Seychellen uit de hoge hoed toverde. Om duidelijkheid te verschaffen moest de wereldkaart erbij gehaald worden voor de exacte locatie van de eilanden, midden in de Indische Oceaan ten oosten van Kenia.
Ondertussen realiseren we ons dat er weinig mensen iets weten over over de Seychellen zonder dat daar een goed reden voor te verzinnen is want het is een prachtige reisbestemming. Een paradijselijk imago hebben de Seychellen zeker, maar er is veel meer dan zon, zee en strand. Graag nemen we je mee in onze reisavonturen en vele momenten van verbazing tijdens ons verblijf op 4 van de in totaal 115 eilanden van de Seychellen.
Dag 1. Zaterdag 7 oktober - van Amsterdam naar Praslin.
Na maanden van voorpret gaan we dan eindelijk op weg naar deze tropische bestemming in de Indische Oceaan. Door de lange tussenstop in Parijs zal het best een lange reisdag worden maar we proberen het maar te zien als onderdeel van de vakantie. Iets na 9.00 uur vertrekken we ontspannen zonder files op weg naar Roelofarendsveen waar we de auto parkeren.
Om 11:00 uur staan we "klaar voor vertrek" op Schiphol, het weer is met 16 graden nog best okay voor de tijd van het jaar. We checken in en blijken per koffer precies aan het maximale gewicht van 23 kg te zitten. De handbagage mag maar 7 kg wegen vanwege de overstap op Mahé naar een kleiner vliegtuig. Met ruim de tijd voor koffie en een broodje vertrekken we om 13:45 uur met een Airbus van Air France naar het vliegveld van Paris Charles de Gaulle. Het vluchtje duurt amper een uur en bij aankomst moeten we switchen van terminal.
Rond half 7 opent de balie van Air Seychelles. We hebben nog geen tickets en blijken andere stoelen te krijgen dan de stoelen die eerder waren gereserveerd. Gelukkig is de crew van de Airbus A330 erg vriendelijk en bieden ze ons 2 stoelen aan bij het raam achterin. Toppie! Om kwart voor 8 vliegen we eindelijk weer en na bijna 10 uur vliegen komen we met 2 uur tijdverschil rond acht uur in de ochtend aan op het vliegveld van Mahé.
Onder een felblauwe lucht gaan we via de trap het vliegtuig uit en proeven alvast voor van het lekkere temperatuurtje. Een graadje of 27 is het wel. De immigratiedienst is behalve vriendelijk ook erg efficiënt en goedlachs krijgen we de cocosnootstempel in ons paspoort waarna de koffers van de band gehaald kunnen worden.
Eenmaal in de aankomsthal worden we verrast door een medewerkster van Creole, de lokale reisagent. We worden meegenomen naar de Viplounge met koude washandjes, bloemenkransjes, koffie en een presentje voor Anita Zo'n ontvangst hebben we nog niet eerder meegemaakt! Even bijkomen van de reis noemen ze dat! Na deze verwennerij worden we naar de nationale vertrekhal gebracht waarna we met een klein vliegtuigje op weg gaan naar Praslin, onze eerste eilandbestemming.
Stipt om 10:00 uur stijgen we met een Twin Otter op om een kwartiertje later alweer te landen op het minivliegveldje van Praslin. We zien vanuit de lucht al witte stranden en welig groeiende palmen. Dat belooft wat!
Dag 2. Zondag 8 oktober - aankomst Seychellen (Mahé) en reis naar Praslin.
Nog geen half uur later dropt een busje ons bij Le Relax Beach Resort aan de zuidkant van het eiland Praslin. Dit **+ resort ligt aan het Grand Anse Beach en maakt een knusse en schone indruk. Geen overmatige luxe maar wel heel goed (lokaal) eten en een parelwit groot strand pal voor de deur. We zijn er wel net in de periode (mei t/m oktober) dat er op het strand van Grand Anse Beach veel zeewier op het strand ligt en in het water drijft. Persoonlijk hebben we daar geen last van. Het is er heerlijk rustig, mooi en er zijn stranden in overvloed op Praslin.
De Indiase manager is vriendelijk en behulpzaam met het inchecken en onze kamer is schoon en mooi gesitueerd bij het zwembad. Vijf nachten zullen we hier verblijven en dat moet genoeg zijn om Praslin te verkennen. Om 12:00 uur komt de lokale agent van Creole al naar de receptie om uitleg te geven over het aanbod aan excursies.
In een winkeltje kopen we wat flessen frisdrank en wandelen terug naar het kleine resort. Het valt op dat het overal op straat kraakschoon is. Voor vandaag houden we het een beetje bij zwemmen en de directe omgeving verkennen. 's-Avonds maken we kennis met de meer dan uitstekende Creoolse keuken die aansluit bij onze voorliefde voor de Indische keuken. We liggen vrij vroeg op bed, vermoeid, het was vanuit Nederland best een lange reis.
Dag 3. Maandag 9 oktober - verblijf op Praslin.
Na een lekker ontbijt met veel fruit gaan we al vroeg op pad naar de bank waar we voor 150 euro aan roepies wisselen. Zo'n bezoek aan een bank in Afrika lijkt overigens vaak net alsof je voor een hypotheek op pad bent, zo officieel gaat het er aan toe. We wandelen een kort stukje naar de bushalte en merken dat we pas om 10:20 uur de eerste bus kunnen pakken. Een busritje kost maar 5 roepies per persoon en je mag dan zo lang blijven zitten als je wilt. Het is wel zaak om de goede buslijn te kiezen en nog net op tijd komen we erachter dat we in de verkeerde bus zijn gestapt.
Met veel stof en lawaai komt de juiste bus wat later aan en gaan we op weg naar Anse Volbert Beach ook wel bekend als Cote D'Ore Beach. De oude aftandse Indiase bus zit te vol en proestend, kuchend en rokend klimt het monster de berg op. We passeren het natuurpark Vallee de Mai en rijden eerst naar de haven vanwaar alle boten vertrekken naar andere eilanden. Niet veel later stappen we uit op Cote D'Ore en lopen onder de bomen door het mooie witte en brede strand op waar maar heel weinig zonaanbidders liggen. We wandelen verder noordwaarts over het strand langs standjes waar ze o.a. kokosnoten verkopen. De Rastafari dringen niks op en wensen je een fijne dag als je aangeeft niets te willen kopen. Langs de strandweg zitten wat grotere restaurants en 2 duikscholen die we alvast bekijken omdat we hier willen duiken. We slenteren verder wat over straat maar hier is niet zoveel te beleven. Bij een restaurant kunnen we aan het strand wat eten en we bestellen broodjes die veel te groot zijn met friet erbij. Het afrekenen duurt er een eeuwigheid.
Rond 15:00 uur lopen we wat verder het strand op en zoeken een plekje in de schaduw van palmbomen om wat te relaxen. Het is een prachtig breed strand met spierwit zand. Het water is helder en rustig en nodigt uit voor een duik. Na ons relaxuurtje zoeken we de bus weer op. Nu rijden we de grote zuidroute van het eiland. Ongekend hoeveel mensen er in een bus kunnen. Het lijkt alsof er mensen op en onder ons zitten en er is nauwelijks ruimte om te bewegen. De bus snort hard en lawaaierig over de wegen. Een beleving is het zeker…… gelukkig zien we nog net de mooie doorkijkjes naar de felblauwe zee.
Met de wegzakkende avondzon op de achtergrond lopen we over het strand terug naar het resort. De airco was kapotgegaan en is helaas nog niet gemaakt waardoor het te warm is op de kamer. Ook 's-avonds koelt het nauwelijks af. Later repareert een monteur de airco. De creoolse viscurry smaakt voortreffelijk op het resort. Het is een heerlijke eerste dag op Praslin waarbij de combinatie van weelderig groen, witte stranden en blauwe zee zorgt voor foto's die zo een vakantiefolder in kunnen. Praslin, tot morgen!
Dag 4. Dinsdag 10 oktober - excursie naar o.a. de reuzenschildpadden van Curieuse Island en Anse Georgette.
Na nog een korte tochtje van een kwartier stappen we over op een zodiac die ons afzet op het strand van Curieuse Island dat ten noorden van Praslin ligt. Samen met het rotseilandje van Saint-Pierre en enkele andere piepkleine eilandjes vormt Curieuse Island het Nationaal Park Curieuse Marine. Curieuse Island is het thuis van reuzen schildpadden en naast Praslin het enige eiland waar de legendarische Coco de Mer kokosnoten groeien.
Ondertussen is het gaan motregenen. Terwijl we dwars door het natuurreservaat naar een uitzichtpunt op een heuvel lopen begint het steeds harder te regenen waardoor we nauwelijks iets zien van het Marine Park onder ons. Aan de andere kant van het eiland bij de oude ruines van de vroegere leprakolonie en dokterspost Anse St. Joseph waar een klein museum in gevestigd is, zien we de zee en onze catamaran weer. Terug op de boot wacht ons een uitgebreid bbq-buffet met vis en toetjes.
Gelukkig is het weer gestopt met regenen en schijnt de zon want we varen richting het beroemde strand van Anse Georgette waar we kunnen snorkelen. Anse Georgette wordt vaak omschreven als een van de twee mooiste stranden van Praslin, de andere is Anse Lazio. Tja prachtig turkooizen oceaanwater, ongerept wit zand en veel palmbomen…. een plaatje…….
Na een uurtje varen we via de baai van Anse Lazio terug naar de haven van Praslin. Onderweg springen nog wat dolfijnen op. Rond vijf uur zijn we weer terug in de haven waarna het busje ons weer afzet bij ons resort aan de andere kant van het eiland.
Na het diner laten we de tocht van deze pittig geprijsde excursie nog even de revue passeren; de groep was voor ons aan de grote kant en voor de activiteiten had voor ons meer tijd uitgetrokken mogen worden maar de dingen die we gezien en beleefd hebben maken dat weer ruimschoots goed.
Geheel tegen ons gevoel in hebben we voor 125 euro p.p. een excursie geboekt bij de reisagent van Creole. Normaal boeken we dit lokaal zelf maar dit was voor een keertje wel makkelijk. Om 08:10 uur worden we opgehaald door een busje dat ons afzet in de haven waar we samen met nog ruim 50 man aan boord gaan van een luxe catamaran. De meeste toeristen op de catamaran blijken Frans, Duits of Italiaans te zijn en we zijn de enige Nederlanders. De zeilen worden gehesen en in 45 minuten tijd varen we naar een van de outer eilanden het kleine rotseiland St. Pierre Island waar we een half uurtje gaan snorkelen. Op een jong haaitje onder ons na dan is er is niet zo veel vis te zien. Het koraal is naar ons idee ook ver verdwenen.
Onder begeleiding van een gids zullen we een wandeling van ongeveer een uur maken over het eiland. Maar niet voordat we kennis hebben gemaakt met de Aldabra landschildpadden die overal op het eiland rondsjouwen. Het zijn vriendelijke reuzen die graag een blaadje van je eten. We zien ook nog kleine schildpadjes die wat meer nodige bescherming hebben. Bij de wandeling langs de Mangroven schieten her en der grote landkrabben hun holletje in en zo af en toe komen we ook een eenzame reuzenschildpad tegen. Prachtig.
Dag 5. Woensdag 11 oktober - Vallee de Mai en Anse Lazio.
Vlak bij de ingang van het park is een bushalte waar we om 12:55 uur de bus willen nemen naar het strand van Anse Lazio. Terwijl we echter staan te wachten stopt er een busje met een man die aanbiedt om ons voor 6 euro op het strand af te zetten. We hoeven dan ook het laatste half uur niet te wandelen zodat we meer tijd hebben aan het strand. Hij komt zijn afspraak netjes na en worden pal voor het strand afgezet.
De baai van Anse Lazio is prachtig en we zwemmen in het glasheldere water en relaxen op het poederfijne witte zand. Vanaf het strand kun je via een pad door het oerwoudgebied naar de zuidwestkant van het eiland waar ons hotel gelegen is. Rond half 4 beginnen we aan deze wandeling die ons naar Mon Plaisir zal brengen. Het is een behoorlijk flinke klim, zweterig en veeleisend in de volle zon maar we hoeven op deze manier niet meer het hele eiland rond met de bus. De wandeltocht is super met prachtige uitzichten langs de kust.
Als je op Praslin verblijft dan moet je de wereldberoemde Vallee de Mai te bezoeken; de Vallei der Palmen. Vallee de Mai is een van de kleinste UNESCO Werelderfgoedgebieden ter wereld en vormt het hart van het Praslin National Park.
Na het ontbijt lopen we naar een bushalte iets verderop in de straat. Om 08:45 komt onze bus voorbij gescheurd maar we vergeten te zwaaien. En dus moeten we ruim 3 kwartier wachten op de volgende die al lekker vol blijkt te zitten. We moeten hierdoor staand in het middenpad de berg op en dat geeft nogal wat rugpijn omdat een flink uit de kluiten gewassen dame de laatste vrije ruimte onvoorwaardelijk voor zich opeist. We komen gelukkig snel aan bij de ingang van het park waar meteen een gids in onze nek springt en ons naar de kassa leidt.
47 euro entree voor 2 personen en de gids vraagt ook nog 150 roepies (9 euro pp) voor de rondleiding. Hij wekt de suggestie dat we maar met een paar man zijn maar al snel is de groep 20 man. De gids vertelt honderduit over de unieke endemische Coco de Mer palmen met zijn enorme kostbare seychellen kokosnoten, de zeldzame zwarte papegaaien die enkel nog hier ter wereld voorkomen en alle andere exotische planten in het park. We hebben geluk…. tijdens de wandeling door het park zien we 2 zwarte papegaaien.
Na een praatje van een uur door de gids kunnen we op eigen gelegenheid verder wandelen door het natuurpark wat in de volksmond ook wel het Hof van Eden wordt genoemd. We begrijpen best waarom… het is er wonderschoon mooi als je onder het enorme gebladerte wandelt. Bij de ingang is een klein restaurantje met souvenirshopje waar we versgebakken wafels eten met een heerlijke verse bananenmilkshake.
Aangekomen bij de bushalte stopt net de bus en een kwartiertje later staan we alweer voor Le Relax. We drinken wat om bij te komen van de wandeling, zwemmen nog even in zee en maken ons gereed voor de avond. Morgenvroeg worden we om half 9 opgehaald voor 2 duikjes met Octopus Divers.
Dag 6. Donderdag 12 oktober - een dagje duiken rond Praslin.
Gisteren hadden we vanuit het resort al een reservering gemaakt om vandaag te gaan duiken. We hebben onze eigen maskers en een automaat bij met een duikcomputer. Om 08:40 stopt de pick-up van het duikcentrum voor ons resort om ons op te halen. Toch wel een stuk comfortabeler dan met de "schudbus."
Na het invullen van de papieren krijgen we goede duikspullen en kunnen we op weg. Via het strand lopen we naar de boot waar al wat mededuikers aan boord zijn. Voor het eerst maken we kennis met een grappige Française die ons doet denken aan Erica Terpstra. De komende dagen zullen we haar telkens weer tegenkomen en dat zal leiden tot hilarische situaties. Ze zit steeds verlegen om een babbeltje maar spreekt geen woord Engels. En dan wordt het lastig aangezien wij niet zo heel goed Frans kunnen.
In ongeveer 20 minuten tijd varen we naar Booby Rock, een rots aan de noordkant van Praslin. Eenmaal onder water zijn we weer in ons element; Het zicht is wel iets minder maar er zwemt enorm veel vis rond de rots. We zien onder andere een Whitetip reefshark en een enorme Bultkop Papegaaivis. Nooit eerder gezien. Behalve redelijk wat grotere vissen zijn er koraalvissen in alle soorten, kleuren en maten. Het is een hele interessante duik die voor Rob al na 45 minuten eindigt. Anita blijft nog iets langer onder. We komen niet dieper dan 20 meter, prima toch.
Het afscheid van Praslin en Le Relax valt ons best zwaar want het is er goedmoedig en goed verzorgd. Om 10:50 uur brengt een taxi ons naar de haven van Praslin voor de overtocht naar La Digue. De reisorganisatie staat alweer klaar met de kaartjes voor de overtocht. Om 11:45 uur vertrekken we met een snelle catamaranboot naar La Digue dat op een half uurtje varen ligt. We kunnen buiten zitten en het is een heerlijk boottochtje.
Vanaf de boot zien we al dat La Digue nog knusser lijkt en het water nog blauwer oogt dan bij Praslin. In de haven staan kleurrijke planten die mooi afsteken tegen de felgekleurde bootjes. Aangekomen op de kade staat een juffrouw al te zwaaien met een bordje voor het resort. We slapen 3 nachten in het luxe Le Domain de L' Orangeraie dat een prachtig zwembad moet hebben.
Met een oversized golfkarretje racen we over de kade naar het resort dat vlakbij de haven ligt. Het haventje is schilderachtig mooi en bruist van het leven door de fietsverhuurders die proberen hun fietsen aan de man te brengen. Als we de oprit van het kleinschalige resort oprijden kan een personeelslid nog net op tijd een rotklap geven op de grote gong die aankondigt dat er nieuwe gasten arriveren. De entree naar het zwembad is om stil van te worden zo mooi. Vanaf een terras kijken we uit over de infinity pool, een zwembad dat lijkt over te lopen in de zee. De stijl van het zwembad en omliggend terras met luxe ligbedden is af. Ook het personeel weet hoe het is om gasten met egards te ontvangen. Een verkoelend gemberdrankje maakt het plaatje tenslotte compleet.
Dag 7. Vrijdag 13 oktober - reisdag van Praslin naar La Digue.
We varen meteen na de duik weer terug naar het duikcentrum en eten voor 5 euro een warme maaltijd met vis en rijst.Om 14:00 uur zal Rob nog een 2e duik maken maar Anita houdt het even voor gezien. We betalen 55 euro per duik en dat is best fors.
De middagduik vindt plaats bij Ave Maria, een rotseiland voor het eiland La Digue. Eenmaal in het water blijkt de fles al halfleeg te zijn en moet er worden gewisseld. Anita is meegevaren en maakt aan boord wat opnames van het eilandje terwijl Rob geniet onder water. Ook hier weer heel veel vis waarvan veel soorten die we nog niet eerder zagen. Terug bij het duikcentrum moeten we 155 euro aftikken, iets meer dan was afgesproken. Maar goed, we hebben het weer wel gezien.
Het meisje van het duikcentrum rijdt ons terug naar het resort en we bollen nog wat uit op het strand voor de deur van het resort. We zijn moe maar voldaan want de onderwaterwereld is erg de moeite waard. Morgen gaan we met de boot naar het kleine, maar op drie na grootste eiland van de Seychellen; La Digue.
Na een korte rondleiding en uitleg over de noodzakelijke dagelijkse dingetjes rijden we met een golfkarretje de berg op naar onze Villa de Charme. Via een loopbruggetje openen we een zware deur met daarachter de voordeur van onze huiskamer. In het halletje begroeten kleine groene hagedisjes ons. Binnen vallen we van de ene verbazing in de andere. De kamer is megagroot en heel smaakvol met allemaal natuurlijke materialen ingericht. Wat is er veel aandacht besteed aan alle details! Buiten is een grote luxe badkamer en het overhangende terras voor het huisje is zowat zo groot als onze achtertuin. Van daaruit kijken we uit op een vijver die is omringd met tropische bomen.
Nog onder de indruk lopen we terug naar beneden het dorp in waar we wat eten bij een klein afhaalrestaurantje vlakbij het resort. Bijna voor niets eten we een lekkere maaltijd met een ijsje toe. Vanavond gaan we hier zeker terug naar toe.
De rest van de middag genieten we van het zwembad en de ligbedden. Het plaatje is compleet met de zee op de voorgrond. Vroeg in de avond gaan we inderdaad terug naar Mimi's Place waar we fish & chips en een hamburger met friet bestellen. Top eten voor heel weinig geld en zelfs het pilsje is er betaalbaar.
Terug op de kamer zien we dat er een kaarsje is aangedaan en een wierookstaafje is ontstoken. Achter het bed maken Eftelinglampjes het sfeertje compleet. We moeten weer even kijken en knijpen om te realiseren dat het allemaal echt is waar we ons bevinden. Geheel volgens traditie zo lijkt het worden we s-nachts wakker gehouden door een discocafé in het dorp die veel te harde muziek draait. Het is weekend, tijd voor uitgaansmuziek voor de locals. We lijken er patent op aangevraagd te hebben.
Dag 8. Zaterdag 14 oktober - een dagje fietsen op La Digue.
Tja, je mag verwachten dat het ontbijt uitpuilt van lekkernijen en dat is dan ook zo. Om 07:00 uur zijn we als eerste in het restaurant en krijgen een tafeltje met het mooiste uitzicht op de zee. Zalig! Niet veel zin om van deze plek weg te gaan waggelen we uiteindelijk naar de receptie om fietsen te huren. Voor 5 euro krijgen we 2 fietsen met een mandje achterop wat voor de heren op- en afstappen tot een ware circusact maakt.
Op het hele eiland komen maar een paar auto's voor en het meeste wordt vervoerd per fiets of zo nu en dan een ouderwetse ossenkar. Na een korte stop in het dorpje fietsen we nog een beetje onwennig richting Anse Source d'Argent, het meest gefotografeerde strand ter wereld. Het is nog wel even zoeken om de juiste route te vinden maar uiteindelijk rijden we na betaling via Union Estate een voormalige kokos- en vanilleplantage richting de strandjes. Via een kleine omweg langs akkertjes en over een boerenerf komen we dan toch bij het strand van Anse Source d'Argent aan. We parkeren de fietsen tussen zijn soortgenoten en lopen in de hitte naar het water. De strandjes liggen als een lang lint langs een wandelpad. Het kleurenspel is oogverblindend; prachtige baaitjes, spierwit zand, granieten rotsen reikend tot in en aan het water en een azuurblauwe zee. Erg mooi allemaal!
Het is er dan ook best druk met jonge stelletjes die selfies maken en trouwstelletjes die zich laten fotograferen. Onder het groen en de palmen zijn wat grappige en kleurrijke strandtentjes gemaakt waar aardige gasten fruitshakes en ook wat sterkers verkopen. Natuurlijk nemen we ook een verfrissende cocosnoot.
We zwemmen en luieren wat en stappen rond het middaguur weer op de fiets om naar de andere kant van het eiland te fietsen. We passeren een hele oude begraafplaats waar de grafstenen schots en scheef staan.
Een paar steile klimmetjes over een heuvelrug dwingen ons om van de fiets af te stappen maar al vrij snel arriveren we bij het strand van Grand Anse. Hier staat ontzettend veel golfslag, de zee is woest en er is geen streep schaduw op het hele strand te vinden. Uiteindelijk vinden we een granieten rots met net genoeg schaduw voor ons tweetjes. Het is er in tegenstelling tot Anse Source d'Argent heerlijk rustig.
Na de nodige folteringen door de golven lopen we een pad op naar Petite Anse, een ander strand. Met nog best een klimmetje voor de boeg blijven we hier niet al te lang en beginnen aan de rit terug naar het resort. Halverwege maken we een stop voor een lekker vers fruitsapje bij een local onder een afdakje.. Boven ons maken vliegende honden ruzie over de lekkerste vruchten aan de bomen.
Vlakbij het dorp krijgen we nog een tip over een park waar veel vogels zitten waaronder de zeldzame Paradise Flycatcher. Deze zien we helaas niet, maar we hebben ook niet zoveel puf meer om lang te zoeken en rijden na een kort bezoek weer terug naar het resort waar we nog even langs het plaatselijke kerkhof rijden en een voorbij sjokkende schildpad bewonderen.
Terug bij de receptie wisselen we de fietsen weer in en frissen ons op in de heerlijk outdoor badkamer. Met een goede mok koffie genieten we op het terras nog even na.
Eten doen we vanavond in het dorp bij een uitstekend restaurant waar we nog net een plaatsje op het strand vinden. De viscurry is er hemels en we sluiten een superleuke dag in stijl af als we de loopbrug van onze kamer oplopen. Op de muren van het buitenhalletje zitten weer de gifgroene hagedisjes en met de sfeervolle avondverlichting wanen we ons echt in het paradijs.
Dag 9. Zondag 15 oktober - duiken rond La Digue.
Anita is al tevreden met een paar duikjes tijdens de "grote" vakantie maar ze vindt wel dat het voor deze reis leuk is om vanaf ieder eiland minimaal 1 duikje te maken. Nou liggen de prijzen voor duiken hier erg te hoog en dus besluit ze niet iedere duik mee te maken. Rob vertrekt echter al vroeg naar het dorpje om zich te melden bij Trekdivers die een winkel hebben boven het souvenirwinkeltje. Met een kleine zodiac varen we naar de boot van het duikcentrum in de haven. Het is een ruime boot. Behalve een Zweed is er zowaar een koppel uit Tilburg aan boord die ook 2 duikjes hebben geboekt. De ochtendduik zal plaatsvinden bij Ave Maria waar we al eerder waren. Niet echt een straf want het was een hele mooie plek vol leven maar ik had liever wat verder weg gevaren voor een nieuw onderwateravontuur.
We duiken rond de voet van het eiland en zien weer veel nieuwe soorten en kleuren waardoor het iedere seconde van de duik genieten is. Er zit wat plankton in het water waardoor het zicht iets minder is maar dat mag de pret niet drukken. Op de zeebodem ligt een eenzame Whitetip Reefshark te snoezen en tussen de grote keien begroeten we een grote bruine Murene.
Het duikcentrum is erg professioneel en wacht keurig een uur voordat we naar de volgende duikstek varen. In de middag zullen we duiken bij Channel Rock tussen Praslin en La Digue. Hier is door de stroming ook kans op wat grotere vis.
Er zwemt inderdaad van alles rond. Een schildpad peddelt langzaam om de rotsen en op de bodem ligt een grote grijze rog van een meter doorsnede te snoezen. Indrukwekkend beest hoor. De duik is echt af als we ook nog 6 Bultkop Papegaaivissen overlopen die als een bende piraten het rif belaagt.
Na een uurtje blaast de gids zijn decoboei op en komen we boven. Het duiken op de Seychellen is relatief relaxed met zo af en toe wat stroming en bijna nooit onder de 20 meter. Het is jammer van de prijs per duik (62,50 euro) want dat is toch echt teveel naar ons idee, zelfs voor zulke mooie duiken.
Het meegebrachte onderwatercameraatje neemt alles op zodat Anita straks kan meegenieten. Om 14:00 uur zijn we alweer terug in de haven en kan ik de rest van de middag nog gebruiken om te vertellen over de duikjes. Maar niet nadat we eerst uitgebreid van het zwembad hebben genoten. Ook vanavond lopen we richting de haven voor een goed diner bij het restaurant aan het water.
Dag 10. Maandag 16 oktober - reisdag van La Digue naar Mahé.
De schoonheid en rust van La Digue heeft indruk gemaakt en we vinden dat we te weinig tijd hebben gehad om het eiland goed te leren kennen. Vandaag gaan we immers alweer door naar onze volgende bestemming; het moedereiland Mahé.
Om 10:00 uur moeten we de kamer uit en wachten we bij het zwembad op onze lift naar Praslin. Geen straf hoor! Op de kade is het lekker druk en het is ook flink warm vandaag. Helaas kunnen we deze boottocht niet op het bovendek terecht want die is ineens 1e klas geworden . We kijken verplicht naar een tekenfilm terwijl we in een klein half uurtje naar Praslin varen. Daar stappen we meteen weer over op een andere catamaran die in een uur tijd naar Mahé vaart. Ook nu zitten we helaas weer binnen en kijken verplicht (opnieuw) naar de tekenfilm.
Op de drukke kade in Mahé is het best chaotisch en vallen mensen over elkaar heen om hun koffers te kunnen pakken. Een vertegenwoordiger van Creole loodst ons gelukkig snel naar een taxibusje die ons naar het Avani Seychelles Babaron Resort brengt, aan de Westkust van het eiland. Via een kronkelweg rijden we vanuit de haven langs de stad de berg op. Onderweg stopt de chauffeur nog even voor een fotostop met zicht op het luxe Eden Island, een soort palmeiland waar mensen met te veel geld de boot voor de deur kunnen parkeren….
Eenmaal aangekomen op het Resort is het toch even schakelen want de sfeer is compleet anders dan waar we vandaan komen. Toch is het een 4-sterren resort met een heel mooi strand, een prachtig groot zwembad en ruime kamers en op de achtergrond de prachige groene heuvels van Mahe. Zodra we gesetteld zijn voelen we ons dan ook thuis in dit gezellige resort. Helaas ontvangen we niet de upgrade kamer het dichtst bij het strand welke bij de boeking was afgesproken.
Aan het einde van de baai kan prima gesnorkeld worden en tegen de avond komen de vliegende honden op de bomen af rond het zwembad. Dat geeft een bijzonder sfeertje. Omdat er het resterende deel van de reis weinig restaurants meer in de omgeving zijn hebben we voortaan ook het diner op het resort. En dat is allesbehalve een straf want het buffet puilt uit met de meest lekkere curries, pasta's en toetjes.
We ontmoeten vervolgens de lokale agent Robert die zowat op het resort lijkt te wonen en die handige tips geeft die we opslaan voor de komende dagen. De eerste dag op Mahé sluiten we alweer af met een waanzinnig lekker Indiaas buffet. De tijd gaat veel te snel naar onze zin.
Dag 11. Dinsdag 17 oktober - bezoek aan de hoofdstad Victoria.
Als je de boekjes mag geloven dan is Victoria maar een slaperig saai stadje. Vandaag gaan we het zelf onderzoeken; Om 09:45 uur stappen we voor het resort in de bus naar Victoria. Het principe is hetzelfde als in Praslin, je betaalt 5 roepies p.p. en kunt heel de lijn meerijden. We stappen uit bij de Botanische tuinen aan de rand van Victoria en wandelen hier een klein uurtje rond. Het is er prachtig met exotische en endemische planten, bomen, waaronder de Coco de Mer en kleurrijke bloemen. We wandelen de poort weer uit en lopen verder naar het centrum van Victoria.
Mahé leent zich uitstekend om zelf met een huurauto het eiland te verkennen. Althans dat zegt men. Het is er natuurlijk wel links rijden maar dat moet door het weinige verkeer op de weg niet echt een probleem zijn. Wat wel gevaarlijk is zijn de hele diepe bermen naast de weg. Als je van het asfalt raakt kun je zo meters diep vallen.
Via Robert van Creole hebben we van een onbekende man voor 50 euro een Kia Pikanto gehuurd. Hij heeft de auto keurig om 09:00 uur bij het hotel gezet en we moeten hem voor 20:00 uur weer terugzetten, dat is alles. Ons eerste ritje is naar de stranden iets ten noorden van ons om daar te zoeken naar een duikschool. We komen onze autoverhuurder daar ook weer tegen die ons waarschuwt om op te passen met parkeren omdat er eerder al ruitjes ingeslagen werden. Vreemd, dat verwachten we hier totaal niet. Het duikcentrum vraagt 60 euro per duik en komt ons niet ophalen bij het hotel dus dat is snel over.
Dag 12. Woensdag 18 oktober - een dagje toeren met een huurauto.
De hoofdstad van de Seychellen stelt inderdaad niet veel voor. We maken wat foto's van de Hindoestaanse tempel Arul Mihu Navaskthi Vinayager die erg kleurrijk is. Vlakbij is de Selwyn Clarke markthal waar vis, groente en kleding verkocht worden. We lopen eventjes rond en gaan al snel op zoek naar de grote busterminal om op de bus te stappen naar Beau Vallon Beach, de place to be op Mahe zegt men. Het is een mooi strand, dat moet gezegd worden, maar zo midden op de dag is het er best rustig zo langs de standjes aan het strand.
Bij een pizzeria eten we een lekkere pizza waarna we na anderhalf uur rondkijken weer op de bus stappen richting Victoria om daar weer op het centrale busstation over te stappen naar het Avani-resort. Het systeem van de buslijnen werkt op zich prima maar het kost behoorlijk wat tijd omdat de lijnen niet goed op elkaar aansluiten en je lang moet wachten. Vanavond is er in het hotel een Italiaans buffet en kunnen we zalig buiten eten bij het strand. Het enige minpuntje is de artiest die net als de avond ervoor met te veel valse noten en te harde muziek zijn eigen feestje bouwt.
We rijden weer terug naar het Zuiden en slaan af bij een groot luxe resort waar het druk is maar vooral ook erg mooi. Het strand is schitterend. Verderop slaan we af en rijden de berg op, zo nu en dan hebben we prachtige doorkijkjes met uitzicht op de zee. De eerste stop is bij de theefabriek bij Morne Blanc. Het is een ouderwets theefabriekje met hele oude machines. Op dit moment ligt de productie stil maar wordt er wel thee verpakt. Het is heel kleinschalig, erg leuk om te zien. We kopen flink wat thee voor thuis en lopen een stukje verderop een wandelpad in langs velden met theestruiken. Het is een natuurwandeling van slechts een paar honderd meter. Maar de uitzichten zo'n 450 meter boven zeeniveau en beplanting zijn hier op de Nature Walk van Tea Tavern Glacis echt super! De vleesetende plant die hier voorkomt kunnen we helaas niet vinden.
Even later rijden we verder door het Morne Seychelles National Park en arriveren bij de ruïnes van de Mission Lodge Het was een missieschool voor verweesde kinderen van voormalige slaven. Daar is weinig tot niets van over maar het korte wandelpad met grote drakenbloedbomen en een prachtig panorama over de zuidwestkust en de bergen van Mahe is er wel groots.
Via de weg langs de westkust rijden we naar het zuiden waar we verschillende mooie stranden aandoen en wat langer stoppen om te snorkelen. Helaas is er onder water weinig te zien. Hoe verder we afzakken des te ruiger de zee lijkt te worden en zwemmen wordt dan ook sterk afgeraden of zelfs verboden. Ook hier weer een hele mooie natuur en vooral weinig toeristen.
We willen nog via de oostkant langs het vliegveld weer naar boven rijden en dan terug naar ons resort maar het is inmiddels al een uurtje of 5 en het wordt zowaar drukker met verkeer op de weg. En dus draaien we om en komen al snel aan bij ons resort waar we de sleutel van de KIA afgeven aan de receptie. Rijden op Mahé is goed te doen maar door de diepe bermen is het wel heel goed om op de weg te blijven letten.
Dag 13. Donderdag 19 oktober - rustdag op het Avani-resort.
Vanaf het begin van de reis zijn we eigenlijk voortdurend in beweging en dus bepalen we vandaag dat we een rustdag inlassen door een beetje te luieren aan het strand en het zwembad en zo af en toe te snorkelen. Alle bekende vissen zitten in de ondiepe zee voor ons strandje, we zien zelfs een steenvis. Laat in de middag komen ook de Vliegende Honden weer naar de bomen bij het zwembad en dat blijft een heel apart gezicht.
Dag 14. Vrijdag 20 oktober - een duikje bij Mahé.
Via de receptie hebben we contact gezocht met een duikschool iets verder naar het Zuiden en stipt om half 9 staat er een pick-up voor de deur om Rob op te halen. Na een kwartiertje rijden arriveert Rob bij Dive Resort Seychelles dat zowaar van een Nederlander blijkt te zijn. Na het papierwerk en spullen passen vaart de boot al snel de baai uit, de zee op. Men wil naar een rots op zee maar omdat de golven iets te hoog zijn stoppen we voor een resort om daar te duiken. Er liggen fraaie rotsformaties onder water aldus Leo, de eigenaar die als duikgids mee is op de boot.
Het is inderdaad een mooie plek om te duiken met mooie doorkijkjes tussen de stenen en ook weer heel veel vis. Na 50 minuutjes is de lucht alweer op en varen we terug naar het duikcentrum. Ook hier moet ruim 60 euro afgerekend worden, nog steeds te veel geld voor een duikje.
Leo brengt me terug naar het resort en vertelt nog wat over het dagelijkse leven op Mahé. De rest van de dag vermaken we ons weer goed aan het strand voor het resort. Ook vanavond galmen de klanken van de vaste artiest weer over het resort. Morgen zijn we voorgoed van hem af denken we terwijl we in een diepe slaap vallen.
Dag 15. Zaterdag 21 oktober - reisdag van Mahé naar Silhouette Island.
Het kan alleen nog maar beter worden als je de verhalen mag geloven over Silhouette Island, een van de mooiste eilanden van de Seychellen. Het bergachtige eiland ligt in een beschermd natuurgebied. Hier is het luxe resort Hilton Seychelles Labriz gevestigd waar we de laatste 3 nachten van deze toch al geslaagde rondreis zullen verblijven.
Een busje haalt ons om 09:00 uur op bij de receptie en brengt ons naar Bel Ombre aan de noordkant van het eiland waar we in een dependance van het Hilton worden opgevangen met een hapje en een drankje. Het inchecken doet men alvast hier en we hoeven straks alleen nog maar in de boot te stappen die we in de verte al zien aankomen. Vanaf het terras zien we Silhouette Island al liggen aan de horizon. We zijn heel benieuwd!
Niet veel later legt de boot aan in het haventje, krijgen we een veiligheidsbriefing en varen we in een klein half uurtje naar het eiland toe. Gelukkig kunnen we op het bovendek genieten van een briesje en het uitzicht op Silhouette. Eenmaal in het haventje van het eiland begint een welkomstcomité van het Hilton ons te verwelkomen en voor we het weten hebben we weer een nat washandje in onze snoet met een welkomstdrankje. Buiten land nog even een helikopter met de laatste gasten….
Vanaf de haven naar de receptie van het resort is best een eindje en vanzelfsprekend is het niet de bedoeling om heel dat stuk te gaan lopen. In colonne rijden we in golfkarretjes het complex op terwijl de chauffeur alvast de details vertelt die handig zijn voor het verblijf. Via een dorpje met wat huisjes en een toegangsbrug zoeven we het resort op en passeren onder andere het zwembad en een aantal restaurants.
Omdat ons huisje kennelijk nog niet schoon is moeten we tot half 2 wachten bij het zwembad waar we drankjes en wat te eten krijgen aangeboden. We worden ondertussen ongeduldig om ons huisje te bekijken. Eindelijk haalt een golfkarretje ons op en het eerste half uur kijken we onze ogen uit in het huisje dat vlak langs het strand ligt en dat een prachtige veranda heeft met uitzicht op de zee. Hier kunnen we het best 3 dagen volhouden.
Na het uitpakken van de koffers sjokken we naar het centrum van het resort waar fietsen staan voor de gasten om te gebruiken. We verkennen alvast wat strandjes en genieten vooral van de rust en sfeer op het resort dat een grote relaxmachine lijkt te zijn. Alleen al kijken is genieten, verder hoef je niks te doen! En omdat het zaterdag is pakt het restaurant vanavond extra uit met een megagroot buffet met gerookte zwaardvis, bergen garnalen en vooral heel veel toetjes. Morgen gaan we maar een aan de wandel om die kilo's er weer af te sporten.
Dag 16. Zondag 22 oktober - verblijf op Silhouette Island.
Het is dan nog wel vroeg maar het zonnetje begint alweer lekker te branden. Gelukkig lopen we het grootste deel van de wandeling onder de palmen en komen we na een half uurtje aan op Anse Patat, een mooi strandje waar we helemaal alleen van kunnen genieten want er is in de verste verte geen mens te zien.
We maken weer veel te veel foto's en klimmen via het pad terug de heuvel op. Aan het begin van het pad bekijken we het mausoleum van de familie Dauban en komen via een steil pad aan op Anse Lascars. Hier lopen we over de vulkanische stenen (de enige in heel de Seychellen) naar een altaartje met daarin een Mariabeeldje. Er zouden ook ruïnes moeten zijn van Arabische tombes maar kennelijk zijn die alweer teruggegeven aan de jungle want we zagen ze niet. Wel zagen we hun grafstenen langs de bosrand.
Als vroege vogels zitten we om half 8 als eersten aan tafel en net als het buffet gisterenavond is ook het ontbijt een waar feestje. Voldaan lopen we naar de receptie om navraag te doen naar de wandelroutes op het eiland. Men raadt af om alleen op pad te gaan omdat er nauwelijks zichtbare paden zijn. Het eiland is moeilijk toegankelijk zonder gids en ook vrij bergachtig en steil. Er zijn helemaal geen wegen, alleen bospaden leiden je tussen weelderige vegetatie en oorspronkelijke bossen door naar palmstranden. We kunnen wel naar Anse Lasse lopen aan de Zuidkant van het eiland en dus gaan we te voet op pad richting de haven.
Het is een prachtige plek en aan de overkant van het blauwe water zien we Mahé liggen dat ongeveer 20 kilometer verderop ligt. We relaxen nog wat op de rotsen en lopen terug richting het resort waar we rond het middaguur aankomen. De rest van de dag genieten we van zon, zee en strand en vooral de veranda aan ons huisje. Meer hebben we vandaag ook niet meer nodig.
Dag 17. Maandag 23 oktober - een duikje maken bij Silhouette Island.
Op zondag was het duikcentrum gesloten en dus is vandaag de laatste kans om een duikje te maken bij Silhouette Island. Het is met 110 euro per duik wel een extreem duur duikuitje maar goed, je moet het niet willen missen als je de verhalen mag geloven! Het is immers een Nationaal Park waar je onder water gaat. Het 5-sterren PADI-duikcentrum heeft een wazige verwijzing naar National Geographic wat mogelijk de hoge prijs voor het duiken verklaart. Terwijl we naar de boot wandelen zien we in de baai van de haven jonge citroenhaaitjes zwemmen.
Het duikcentrum is in Duitse handen en is dus een geoliede machine met goede duikgidsen en een mooie grote boot die eenmaal uit de haven rechtsaf slaat richting Anse Lascars. Onder water wemelt het van het leven en tussen de talrijke grote rotsen krioelt het met miljoenen glasvisjes en ander tropisch spul. Minder is het grote visnet dat hier kennelijk zo snel mogelijk weer moet verdwijnen.
Na 50 minuten onder water staan we weer op de boot die alweer onderweg is naar de haven. Het was een kort maar heftig avontuur dat we ondanks de hoge prijs niet hadden willen missen. Rob heeft nu bij alle vier de eilanden gedoken. De rest van de dag wandelen we langs het strand waar stelletjes drukdoende zijn met selfies, waar een trouwpartij aan het water plaatsvindt alsof het de gewoonste zaak van de wereld is en waar het vooral niet te bevatten is dat de natuur zo mooi kan zijn. Vandaag is alweer onze laatste dag op het eiland en dat besef komt ook best wel binnen. Blijven zou best een optie kunnen zijn maar morgen moeten we helaas toch echt het vliegtuig in. Nog eventjes kunnen we genieten van onze veranda en we sluiten de dag weer af met een heerlijk diner.
Dag 18. Dinsdag 24 oktober - vertrek vanaf Silhouette Island terug naar Nederland.
Tja, wat moet je nou nog vertellen als er na 18 dagen eilandhoppen op een van de mooiste plekjes op aarde een einde komt aan de vakantie? Om half 5 zijn we alweer wakker om toch nog maar een keer te kunnen genieten van een schitterende zonsopkomst boven de Seychellen. In de verte liggen Praslin en La Digue aan de horizon, de eilanden waar we onze reis begonnen.
Om 09:45 uur moeten de koffers voor het huisje staan. Tijdens het inpakken lijken de koffers zwaarder dan bij aanvang van de reis terwijl er toch veel minder in zit. De vochtige atmosfeer zorgt ervoor dat we waarschijnlijk wat extra water mee terugnemen naar Nederland.
Anita heeft de terugreis opgedeeld in etappes om het reizen wat aangenamer te maken. Etappe 1 gaat van Silhouette Island naar Mahé, etappe 2 van Mahé naar het vliegveld, etappe 3 van de Seychellen naar Nairobi, etappe 4 van Nairobi naar Amsterdam en de slotetappe van Amsterdam naar Prinsenbeek. Voor het gevoel lijkt dit een goeie manier om de reisdruk wat te verzachten.
Om 10:30 uur vertrekken we in kolonne met golfkarretjes vanaf de receptie naar de haven waar om 11:15 uur de boot vertrekt naar Mahé. Het afscheid valt ons best zwaar omdat Silhouette voor ons al na zo'n korte tijd een speciaal plekje lijkt te zijn. Uiteindelijk zitten we dan toch op het bovendek en zien we Silhouette Island langzaam aan de horizon verdwijnen. Wat een oase van rust en kalmte daar op het eiland. Onderweg overvaren we bijna nog tot 2 keer toe een Walvishaai. Hebben we ze toch nog gezien!!
Terug op Mahé staat er alweer een busje gereed bij het haventje van het Hilton. De chauffeur klaagt dat hij een nieuwe rug moet gaan kopen omdat onze koffers zo zwaar zijn. Omdat we pas om 16:15 uur vliegen hebben we alle tijd en de chauffeur wil ons best ergens afzetten. Dat doen we toch maar niet maar we maken nog wel even een kleine omweg langs Victoria met uitzicht over het stadje vanaf een heuvel. We zien zowaar nog het dak van het presidentiële paleis. Veel te vroeg komen we aan op het vliegveld waar we pas om 13:15 kunnen inchecken en dus positioneren we ons op een bankje voor het vliegveld. Inchecken van de koffers is op dit kleine vliegveld een fluitje van een cent. Ook de controle in de vertrekhal is erg relaxed; niks schoenen of riem uitdoen, we mogen zelfs het water houden. Met een Boeing 737 van Kenia Airlines vliegen we in ruim 2 uurtjes naar Nairobi. Het is een relaxed vluchtje met prima eten en veel beenruimte.
Rond 18:30 uur komen we aan op een pikdonker Nairobi. Het vliegveld lijkt ten opzichte van een aantal jaren geleden sterk gemoderniseerd te zijn maar de controles zijn weer wel als vanouds. Schoenen uit, scannen en fouilleren, water inleveren, we zijn helaas weer terug in de bewoonde wereld. De KLM-vlucht vertrekt pas om 23:55 uur waardoor we ruimschoots de tijd hebben om te shoppen en te eten. Voor weinig geld eten we wat waarna we om 21:00 de boardingruimte inlopen. De KLM vliegt met een 747 in plaats van een Airbus. De vlucht duurt maar 7 uur en 3 kwartier, een stuk korter dan gedacht. Er is goed eten en drankjes en we slapen zelfs nog wat.
Vroeg in de ochtend vliegen we een slapend Nederland binnen en naderen via Lelystad de luchthaven van Schiphol waardoor alweer een etappe kan worden afgesloten. Precies volgens plan zet de zware Boeing om 07:10 zijn wielen aan de grond op de Zwanenburgbaan. Zo snel als we door de paspoortcontrole zijn, zo snel zijn ook de koffers daar. Via vertrekhal 3 belanden we vervolgens op straat waar het parkeerbedrijf uit Roelofarendsveen ons ophaalt.
Rond 08:45 uur rijden we alweer op de A4 richting Brabant. We tuffen net achter de files aan naar huis waar onze 2 grootste vrienden verschrikt wakker worden als ze na zoveel dagen het vertrouwde geluid van de auto weer horen. Dit blijft toch altijd ook een van de mooiste momenten van de vakantie!
Dag 19. Woensdag 25 oktober - aankomst in Nederland, einde van de reis.
Totaal verrast door het soepele reisverloop, de telkens opnieuw verrassende natuur, de topaccommodaties en het heerlijke eten lijken we de Seychellen voorgoed in ons hart te willen sluiten. Rob noemt het nu al een van de favoriete vakantiebestemmingen. In onze reisbeschrijving noemt men de Seychellen een tot de verbeelding sprekende strandbestemming maar wij vinden juist de combinatie van regenwoud, de beboste bergen en heuvels, unieke flora en fauna, de hagelwitte stranden en het duiken daar zo bijzonder. Van de Outer Islands, waaronder het niet zo gemakkelijk toegankelijke Aldabra atol hadden we tot voor kort nog nooit gehoord maar we weten nu al dat we die graag aan ons lijstje willen toevoegen. Wat moet het daar ook fantastisch zijn………..
Reageren? Dat kan via email, ons gastenboek of facebook en we stellen dit zeer op prijs.
Nawoord.
